Mały, ciasny, ciemny pokój, okna przesłonięte grubymi zasłonkami. Biurko zawalone pudełkami od pizzy. Jedynym źródłem światła jest komputer oświetlający sylwetkę grubego nerda, który jedną ręką wklepuje kod, a drugą trzyma papierowy kubek z niezdrowym napojem wchłanianym przez słomkę. Słychać rytmiczne stukanie o klawiaturę. Za chwilę główna strona FBI zostanie zhackowana. Tak w popularnej kulturze wygląda obraz przeciętnego programisty. Jak rzeczywistość ma się do popularnych wyobrażeń?
Zakorzenione w powszechnej świadomości stereotypy najczęściej nijak mają się do realnego świata. Rozwiejmy zatem kilka mitów o programistach!
Programista naprawi komputer
Wiele osób wyobraża sobie programistów, jako takie komputerowe złote rączki. Nie zdają sobie sprawy, że wśród osób zajmujących się branżą komputerową istnieje podział na różnorodne specjalności zawodowe i że ktoś, kto może sprawnie stawiać strony internetowe niekoniecznie wie dlaczego drukarka postanowiła się właśnie zepsuć lub w jaki sposób najlepiej jest podkręcić najnowszy model karty graficznej.
Nawet ludzie nieco bardziej orientujący się w IT często po usłyszeniu, że ktoś jest programistą mają tendencję do wyobrażania sobie, że dana osoba zajmuje się najmodniejszą ostatnio dziedziną związaną z tworzeniem oprogramowania. Ostatnio szczególnie popularne są aplikacje mobilne, nie trudno jest więc będąc specjalistą od programów deskopowych zostać wziętym, za twórcę mobilnych apek.
Każdy programista to haker
Kolejnym wyobrażeniem biorącym się z nieznajomości realiów programowania jest przekonanie, że niemalże każdy twórca kodu potrafi hakować. Większość filmowych programistów posiada tę umiejętność, więc pierwotne źródło mitu jest w tym przypadku dosyć oczywiste. Jeżeli połączymy popkulturową wiedzę ze wspomnianym już brakiem zrozumienia dla faktu, że nie każdy programista zajmuje się tym samym, to łatwo zrozumieć, dlaczego wyobrażenie te stało się tak popularne.
Programiści nie uprawiają aktywności fizycznej
Programowanie to praca siedząca. Zupełnie tak jak pisanie, zajmowanie się księgowością, projektowanie budynków czy rysowanie mang. Dlaczego więc to do programistów została przylepiona łatka osób mało aktywnych fizycznie? Odpowiedzią na to pytanie znowu będą filmy. Hollywoodzki haker rzadko udaje się na siłownie, bo ma ważniejsze rzeczy do robienia, jak włamywanie się do Pentagonu. Jeżeli nałożymy na ten stereotyp wizerunki osób związanych z IT, które przebiły się do społecznej świadomości, jak Bill Gates czy Mark Zuckerberg, to ulegnie on tylko dalszemu wzmocnieniu.
Geniusze, którzy latają za najnowszymi gadżetami
Pozytywnym, chociaż krzywdzącym osoby, które chciałyby się nauczyć programowania, jest wyobrażenie nakazujące wszystkim programistom być geniuszami posiadającymi ponadprzeciętnie IQ. Nie dość, że myślą oni szybciej niż zwykły śmiertelnik, to jeszcze są mistrzami wysoko zaawansowanej matematyki.
Programiści dają wyraz swoim technicznym zainteresowaniom poprzez obsesyjne podążanie za najnowszymi gadżetami, obojętnie czy są one do czegoś im przydatne czy nie. Niektórzy, według wyobrażeń popkultury, potrafią nawet sami budować własne gadżety. Wiadomo w końcu, że od programowania do budowania wielkich robotów droga jest niedaleka.
Programiści jak każdy zawód, czy grupa społeczna zostają poddani intensywnej stereotypizacji. Ważne jest, żeby nie brać całkowicie na poważnie wyobrażeń, na które się natykamy w codziennym życiu i traktować każdą osobę jako indywidualną jednostkę, a nie jako część jednorodnej grupy podobnych osobników.
Artykuł powstał dzięki:
Coders Lab
Łącząc doświadczenie edukacyjne ze znajomością rynku pracy IT, Coders Lab umożliwia szybkie i efektywne zdobycie pożądanych kompetencji związanych z nowymi technologiami. Skupia się się na przekazywaniu praktycznych umiejętności, które w pierwszej kolejności są przydatne u pracodawców.
Wszystkie kursy odbywają się na bazie autorskich materiałów, takich samych niezależnie od miejsca kursu. Dzięki dbałości o jakość kursów oraz uczestnictwie w programie Career Lab, 82% z absolwentów znajduje zatrudnienie w nowym zawodzie w ciągu 3 miesięcy od zakończenia kursu.
Zostaw komentarz