Dzisiejszy rynek finansowy jest bardzo dynamiczny, a wachlarz potencjalnych rozwiązań inwestycyjnych bardzo szeroki. Coraz większe możliwości operowania środkami sprawiają ponadto, że rośnie popularność profesjonalistów świadczących usługi doradcze. Klienci oczekują od nich nie tylko rzetelnych i zrozumiałych informacji o możliwościach inwestycyjnych, ale także kwalifikacji i doświadczenia, dzięki którym lokata kapitału przyniesie oczekiwane korzyści. Warto w związku z tym wiedzieć, czym różni się doradca finansowy od doradcy inwestycyjnego.
Doradcą finansowym może być właściwie każdy. W aktualnym ustawodawstwie nie ma bowiem jego definicji. Należy przyjąć, że powinien być on osobą posiadającą odpowiednie kompetencje i umiejętności z szeroko rozumianej sfery finansów; osobą, która będzie w stanie udzielić klientowi informacji i doradzić mu w kwestiach lokaty kapitału. W związku z brakiem przepisów regulujących sytuację prawną doradcy finansowego nie istnieją jednak ogólne wymogi formalne, które musi spełnić kandydat ubiegający się o taki tytuł. Pożądanym jest, aby doradca posiadał niezbędne umiejętności i dokumenty poświadczające kwalifikacje. Jednak w zdecydowanej większości przypadków stanowisko to obejmują osoby, które przeszły jedno- lub kilkudniowe szkolenie sprzedażowe.
Subtelne, ale istotne różnice
Należy odróżnić pojęcie „doradcy finansowego” od „doradcy inwestycyjnego”. Są to zupełnie odmienne profesje. Tytułem doradcy inwestycyjnego może posługiwać się jedynie osoba, która spełniła szereg wymogów oraz zdała egzaminy, o których mowa w art. 127 „Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi” (Dz.U. 2014 poz. 94). Pieczę nad spełnieniem warunków formalnych i przebiegiem egzaminu sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego i to ona wydaje licencje. O skali trudności uzyskania tytułu może świadczyć liczba osób, którzy są doradcami inwestycyjnymi – w całej Polsce jest ich tylko 523 (stan na maj 2015 r.).
Powyższe wymogi w żadnym stopniu nie dotyczą natomiast „doradców finansowych”. Zazwyczaj są oni osobami, które prowadzą działalność gospodarczą pod tą nazwą lub są zatrudnione na takich stanowiskach, np. w firmach świadczących usługi finansowe. Wątpliwości wzbudzać może więc kwestia ich wiarygodności, oceny posiadanych kwalifikacji oraz uzyskanych zaświadczeń i certyfikatów.
Optymistycznie może jednak nastrajać fakt, że doradcy finansowi mają do dyspozycji coraz szerszą gamę kursów i szkoleń, oferowanych przez różnorodne instytucje czy firmy szkoleniowe. Zwieńczeniem pozytywnego odbycia kursu jest często uzyskanie tytułu certyfikowanego doradcy finansowego. Należy w tym miejscu także nadmienić, że coraz większym popytem i prestiżem cieszą się certyfikaty uzyskiwane po odbyciu kursów państwowych i europejskich, a także unijnych i międzynarodowych. Aktualnie w Polsce istnieje wiele podmiotów, które oferują możliwość uzyskania takich certyfikatów. Można wspomnieć chociażby o European Financial Planning Association (EFPA), który umożliwia uzyskanie certyfikatów na 3 poziomach, z których pierwszy ma zakres krajowy. To certyfikat z zakresu doradztwa finansowego (program Studium Doradztwa Finansowego). Drugi poziom ma już charakter europejski, a jego absolwenci otrzymują certyfikat Doradcy Finansowego – EFA EFPA (ang. European Financial Advisor). Absolwenci najwyższego, trzeciego poziomu – globalnego – uzyskują certyfikat Eksperta Planowania Finansowego – EFP EFPA (ang. European Financial Planner).
Europejska Federacja Doradców Finansowych, która jest zrzeszona w Europejskiej Federacji Profesjonalistów Finansowych, również umożliwia uzyskanie certyfikatów na 3 poziomach. Są to kolejno: EFG – European Financial Guide (Asystent Finansowy), EFC – European Financial Consultant (Doradca Finansowy) i EFP – European Financial Planner (Planista Finansowy).
Różnice w zakresie uzyskiwanych kompetencji i umiejętności można znaleźć na stronach internetowych powyższych podmiotów.
Ostrożność zalecana
Osoba pragnąca skorzystać z pomocy doradcy finansowego powinna z dużą ostrożnością podejść nie tylko do jego zapewnień oraz opisu kompetencji, ale również do posiadanych przez niego kwalifikacji. Nie zaszkodzi w takiej sytuacji zapytać o dokumenty poświadczające jego wiedzę i doświadczenie. Klient powinien też sprawdzić, czy certyfikat został wystawiony przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą związaną z rynkiem finansowym. W dobie wszechobecnych komputerów i Internetu sporym ułatwieniem jest możliwość sprawdzenia istnienia danej firmy oraz oferowanego przez nią katalogu szkoleń. Przeważnie na stronach internetowych tego typu firm odnajdziemy też ofertę danego kursu z możliwością zapoznania się z jego programem, wymaganiami, a także kwalifikacjami, które powinien posiadać absolwent. Zawsze istnieje też możliwość skontaktowania się z podmiotem, który dany dokument wystawił, i zweryfikowania jego prawdziwości.
Na korzyść doradcy przemawiają z pewnością wymienione wyżej certyfikaty państwowe, unijne lub międzynarodowe. Przede wszystkim jednak dobry doradca powinien przekonać nas swoją wiedzą, umiejętnościami i indywidualnym podejściem do klienta. Tylko osoba wyposażona w taki „pakiet” kompetencji powinna zostać obdarzona naszym pełnym zaufaniem.
Adam Puchacz – adwokat w Kancelarii JKP Adwokaci we Wrocławiu.
Estymacja startu startupu – jak zacząć prowadzić biznes w modelu saas?
Zostaw komentarz