Kobiety, które awansowały na stanowiska pierwszych programistek zwykle zajmowały się wcześniej ręcznym prowadzeniem kalkulacji potrzebnych podczas obliczania trajektorii lotu pocisków dla armii czy przewidywania pogody. Zajęcia te były wyjątkowo żmudne, w sumie dosyć podobne do pracy ówczesnych maszynistek. Dużo kobiet zdawało matematykę na wyższych uczelniach, więc chętnie przyjmowano je do pracy jako żywe kalkulatory. Nie zdawano sobie wtedy sprawy z potencjału tkwiącego w programowaniu, widziane było ono jako coś zajmującego dużo czasu, powtarzalnego, nudnego. Oddelegowano do tego niewdzięcznego zajęcia kobiety, którym zresztą słabo płacono.
ENIAC, jeden z pierwszych komputerów programowany był przez kobiety nazywane wtedy operatorkami : Kay McNulty, Jean Jennings, Betty Snyder, Marlyn Wescoff, Fran Bilas oraz Ruth Lichterman. Ich imiona były przez kilkadziesiąt lat pomijane w relacjach o pierwszych komputerach, nawet w zdjęciach prasowych o ENIAC kobiety zostały niepodpisane. Nie zaproszono je na pięćdziesiątą rocznicę powstania komputera, część z nich nie doczekała się upamiętnienia za życia.
W latach 50-tych od 30% do 50% programistów było kobietami, programowanie widziane było wtedy jako naturalna ścieżka kariery dla osób płci żeńskiej. Z czasem zawód programisty okazał się być trudniejszy i ważniejszy niż początkowo przypuszczano. Mężczyźni bardziej pasowali do stereotypu profesjonalisty, który w tamtym okresie panował w Ameryce i wraz z rozpowszechnieniem się komputerów personalnych oraz kultury gier video, programowanie i ogólnie zajmowanie się komputerami zaczęło być postrzegane jako męskie zajęcie Rodziny kupowały pecety dla synów, nie dla córek, a uniwersytety wymagały wcześniejszego doświadczenia z komputerami przed przyjęciem na studia, co faworyzowało mężczyzn, którzy częściej od kobiet spędzali czas nad grami w młodości (odpalenie wczesnych gier komputerowych nie było proste tak proste jak teraz, wymagało ręcznego wpisywania komend).
Wykorzystywany głównie do obliczeń wojskowych, ENIAC pozwolił na ponad dwutysięczne zwiększenie szybkości kalkulacji balistycznych. Komputer wspomógł prace nad bronią atomową. Nie był urządzeniem niezawodnym ponieważ wykorzystano do jego budowy lampy elektronowe, które często ulegały uszkodzeniom. ENIAC niemalże połowę czasu znajdował się w stanie uniemożliwiającym pracę. Maszyna powstała na polecenie armii Stanów Zjednoczonych za równowartość niemalże siedmiu milionów dzisiejszych dolarów i ukończono ją w 1945 roku.
Komputer można było programować poprzez zmienianie ustawień setki przełączników wbudowanych w maszynę. Proces ten zajmował tygodnie i dlatego zatrudniono kobiety, które wykonywały tę niewdzięczną pracę. Szóstkę programistek wybrano ze dwustu pracujących wtedy dla wojska jako kalkulatory kobiet.
Jean Jennings urodziła się w małym miasteczku w Missouri w 1924 roku. Była szóstym dzieckiem z siódemki. Uczyła się matematyki i po skończeniu szkoły znalazła ogłoszenie oferujące pracę dla kobiet w charakterze kalkulatora na Uniwersytecie Pensylwanii:
„Wanted: Women With Degrees in Mathematics…Women are being offered scientific and engineering jobs where formerly men were preferred. Now is the time to consider your job in science and engineering…You will find that the slogan there as elsewhere is WOMEN WANTED! ”
Na Jean wielkie wrażenie zrobiły odmienne niż w jej rodzinnym miasteczku stosunki społeczne panujące w Pensylwanii. Mimo tego obliczanie lotów pocisków z czasem stało się dla niej nużące. Kiedy tylko więc pojawiła się okazja, żeby zaangażować się w coś nowego, dziewczyna natychmiast z niej skorzystała. Tak trafiła do ekipy ENIAC-a. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej zapytano ją, czy nie obawia się pracować nad maszynami podłączonymi do prądu. Stwierdziła, że nie i została przyjęta.
Ruth Teitelbaum urodzona w tym samym roku co Jennings także skończyła matematykę i została zatrudniona na Uniwersytecie Pensylwanii do obliczania trajektorii pocisków. Była jedną z pierwszych osób zaangażowanych w projekt.
Kay McNulty urodziła się w Irlandii w 1921 roku. Jej rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Była jedną z najlepiej wykształconych matematyczek w roczniku, nie chcąc jednak pracować jako nauczycielka ukończyła dodatkowe kursy poświęcone rachunkowości. Pewnego dnia natknęła się na ogłoszenie zachęcające kobiety do zostania pracowniczkami obliczającymi trajektorię pocisków.
Razem ze swoją przyjaciółką, Frances Bilas, udała się do Pensylwanii na rozmowę kwalifikacyjną. Obie kobiety zostały przyjęte do pracy, początkowo miały jednak trudności z opanowaniem specyficznych obliczeń wykorzystywanych w balistyce. Bilas także ukończyła matematykę oraz do tego jeszcze fizykę.
Betty Snyder była najstarszą, że wszystkich programistek. Urodziła się w 1917 roku. Pochodziła z Pensylwanii, studiowała matematykę i dziennikarstwo. Po zakończeniu projektu ENIAC zatrudniona została w Narodowym Instytucie Standaryzacji i Technologii. Współuczestniczyła w pracach nad językiem programowania FORTRAN.
Marlyn Wescoff pochodziła z Filadelfii. Urodzona w 1922 roku kobieta zanim została zatrudniona do obliczania trajektorii pocisków pracowała przy konstruowaniu prognoz pogody.
Kobiety pracujące nad ENIAC-em szybko stały się nierozłączne. Otrzymały diagramy opisujące działanie komputera, dzięki czemu nauczyły się jego programowania i debugowania.
W 1946 roku miała miejsce oficjalna prezentacja możliwości komputera. Programistki musiały odpowiednio go przygotować, tak żeby całe wydarzenie zakończyło się sukcesem. Na zachętę pojono je wtedy dużą ilością alkoholu. Na dzień przed demonstracją wszystko było niemalże gotowe, trzeba było tylko usunąć jeden bug. Bug polegał na tym, że symulacja trajektorii wystrzelonego pocisku nie kończyła się w momencie jego zderzenia z ziemią. Droga pocisku symulowana była dalej, tak jakby przelatywał on swobodnie poprzez powierzchnię gruntu.
Programistki spędziły całą noc nie mogąc znaleźć przyczyny powtarzającego się błędu. Podczas snu Betty Snyder zbudziła się nagle z gotowym rozwiązaniem, które okazało się być poprawne. Przyjechała pierwszym porannym pociągiem na miejsce mającej się niebawem odbyć prezentacji, żeby wprowadzić potrzebne modyfikacje.
Demonstracja dla dziennikarzy zakończyła się powodzeniem, ale nie wszyscy członkowie ekipy zostali uwzględnieni w pojawiających się na łamach prasy raportach. Żadna z programistek nie zwróciła zainteresowania mediów.
W latach dziewięćdziesiątych wszystkie programistki pracujące przy ENIAC-u zostały uhonorowane poprzez umieszczenie ich w hali sław organizacji Women in Technology International.
Artykuł powstał dzięki:
Coders Lab
Łącząc doświadczenie edukacyjne ze znajomością rynku pracy IT, Coders Lab umożliwia szybkie i efektywne zdobycie pożądanych kompetencji związanych z nowymi technologiami. Skupia się się na przekazywaniu praktycznych umiejętności, które w pierwszej kolejności są przydatne u pracodawców.
Wszystkie kursy odbywają się na bazie autorskich materiałów, takich samych niezależnie od miejsca kursu. Dzięki dbałości o jakość kursów oraz uczestnictwie w programie Career Lab, 82% z absolwentów znajduje zatrudnienie w nowym zawodzie w ciągu 3 miesięcy od zakończenia kursu.
Zostaw komentarz