Katarzyna Osińska, Wirtualna Polska: W poprzedniej branży pracowałam ok. 7 lat, początkowo w księgowości a w ostatnich latach jako analityk finansowy, jednak od dłuższego czasu zaczęłam czuć, że to chyba nie to co chcę robić. O programowaniu zaczęłam myśleć odkąd poznałam mojego partnera – front-end developera. Bardzo mu zazdrościłam tego, że od samego początku wiedział co chce robić w życiu i poszedł w tym kierunku. Czasem patrzyłam w jego kod lecz wtedy był to dla mnie zbiór nic nieznaczących literek i znaków. Praca w tym zawodzie ma bardzo dużo benefitów. Dla mnie chyba najważniejsze jest to, że codziennie uczę się czegoś nowego, dużą satysfakcję daje mi tworzenie nowych funkcjonalności na stronie a dodatkowo za jakiś czas, jak już zdobędę większe doświadczenie, będę mogła pracować z każdego miejsca na świecie. Podjęcie decyzji o rzuceniu pracy i wyjściu ze swojej strefy komfortu była dla mnie bardzo trudna, w końcu miałam już ciepłą posadkę i stabilizację finansową. W marcu minie rok odkąd miałam pierwszą styczność z programowaniem i przez ten okres nie było nawet jednego dnia, w którym bym żałowała mojej decyzji.

W mojej sytuacji ważne dla mnie było, żeby jak najszybciej znaleźć pracę w nowym zawodzie, stąd też decyzja o zapisaniu się na bootcamp. Mam świadomość, że wszystko czego się tam nauczyłam mogę znaleźć w Internecie, natomiast na pewno zajęłoby mi to o wiele więcej czasu. Z tego właśnie powodu wiem, że gdybym stanęła ponownie przed podjęciem tej decyzji, zrobiłabym tak samo. Kurs był intensywny, codziennie spędzałam 8 h na zajęciach plus dodatkowo po powrocie do domu kilka godzin na odrabianiu pracy domowej. Pozwoliło mi to w krótkim czasie opanować na tyle podstawy programowania, żeby móc zacząć pracę na stanowisku juniora. Dużym plusem było również to, że poznałam grupę ludzi którzy, tak jak ja, zdecydowali się na zmianę w swoim życiu. Z kilkoma osobami utrzymuje kontakt do dzisiaj.

 

Kiedyś wyczytałam gdzieś, że do cech dobrego programisty należy motywacja i samodyscyplina, bez tego ani rusz. Odnośnie samodyscypliny to starałam się zaplanować dzień tak, że skupiałam się na nauce programowania w pierwszej połowie dnia, kiedy byłam sama i nikt mnie nie rozpraszał. Codziennie poświęcałam na naukę kilka godzin dziennie i starałam się nie robić kilkudniowych przerw. Z motywacją było różnie, na początku zdarzały się dni zwątpienia, zazwyczaj było to spowodowane jakimś zadaniem, z którym miałam problem. Jednak gdy udało mi się je rozwiązać i poczułam bardzo dużą satysfakcje motywacja wracały ze zdwojoną siłą.

 

Po ukończeniu kursu programowania zaczęłam rozsyłać CV do różnych firm, na liście była też Wirtualna Polska. Odpowiedź od nich dostałam dość późno ponieważ pracowałam już wtedy w innej firmie prawie 3 m-ce, natomiast ucieszyłam się, że się odezwali. Zaprosili mnie na tzw. Demo Day. Pierwszy raz się spotkałam z takim procesem rekrutacyjnym. Oprócz mnie, tego dnia zostały zaproszone jeszcze 4 inne osoby. Spędziliśmy tam cały dzień, w pierwszej części dnia razem z osobą z HR-ów poznaliśmy historie firmy oraz zwiedziliśmy biuro. Na drugą połowę dnia zostaliśmy oddani w ręce programistów. Po tygodniu otrzymałam telefon, że zapraszają mnie do współpracy, nie zastanawiałam się nawet chwili i od razu przyjęłam ofertę. 

Tak jak wspomniałam wcześniej, w drugiej połowie dnia podczas rekrutacji, zostaliśmy oddani w ręce programistów. Dostaliśmy wówczas zadanie do zrobienia, polegające na napisaniu pewnej funkcjonalności. Ponieważ strona główna Wirtualnej Polski jest napisana w ReactJS, to wskazane było, żeby zadanie też było napisane w tym własnie frameworku, jednak nie był to wymóg. Zrobienie zadania zajęło nam ok 4-5 h. W tym czasie oraz podczas wspólnego lunchu mieliśmy możliwość porozmawiać z pracującymi tam programistami. Pod koniec dnia każdy z nas, indywidualnie miał code review. Dla mnie to było fajne doświadczenie ponieważ to był pierwszy w moim życiu taki profesjonalny code review.