W wieku 91 lat zmarł w swoim domu założyciel Ikei Ingvar Kamprad. W momencie śmierci był jednym z najbogatszych ludzi na świecie. Jego majątek przekraczał 46 miliardy dolarów.
Kamprad założył sieć meblarską w wieku 17 lat podczas Drugiej Wojny Światowej. Nazwa „Ikea” wzięła się z połączenia inicjałów Ingvara wraz z nazwami okolicznych miejscowości, w których Szwed się wychował. W 1948 roku firma zaczęła sprzedawać meble, a 1963 po raz pierwszy rozszerzyła swoją działalność na teren innych krajów.
Jednym z głównych powodów sukcesu firmy było poszukiwanie oszczędności oraz kompaktowy design dzięki któremu Ikea wydawała mniej na transport swoich produktów.
W tym samym czasie kiedy zakładał swoją sieć sklepów Kamprad był aktywnym członkiem wzorującej się na NSDAP faszystowskiej partii SSS. Był także częścią innej nazistowskiej organizacji Nowy Ruch Szwedzki. W obu partiach Kamprad zajmował się rekrutacją. Był aktywny na tyle, że policja założyła na niego kartotekę. Jeszcze w latach pięćdziesiątych wyrażał sympatie dla ideologii faszystowskiej. Do końca życia pozostawał w bliskiej przyjaźni z jednym z czołowych szwedzkich neonazistów: Perem Engdahlem.
W latach sześćdziesiątych po tym jak został zbojkotowany przez krajowych producentów przeniósł część produkcji swoich mebli, między innymi krzeseł, do Polski. Tak zaczęła się współpraca z zakładem produkcji mebli w Radomsku. W naszym kraju zasmakował wódki i stał się alkoholikiem.
W latach siedemdziesiątych przeniósł się do Szwajcarii, gdzie spędził 40 lat.
W 1976 roku opublikował swój manifest zatytułowany „A Testament of a Furniture Dealer”, w którym wyłożył idee, które jego zdaniem doprowadziły do sukcesu Ikei. Kamprad wierzy, że meble powinny być tak tanie jak to tylko możliwie jednocześnie nie tracąc przy tym na jakości. Uważa, że cechą, która świadczy o czyimś rzeczywistym talencie jest umiejętność osiągania zamierzonych celów przy użyciu niewielkich zasobów : „Drogie rozwiązania problemów najczęściej świadczą o czyimś przeciętniactwie”.
Z tekstem można zapoznać się tutaj. Rzecz jest całkiem ciekawa, mimo tego że rozumowanie autora bywa często dosyć dziecinne i miejscami z manifestu przebija jego młodzieńca fascynacja faszyzmem.
W 1988 roku Ingvar Kamprad zaprzestał czynnego zarządzania firmą i wycofał się na stanowisko konsultanta, które zajmował do 2013 roku, kiedy powierzył stery Ikei swojemu najmłodszemu synowi.
Założyciel Ikei żyje podobno oszczędnie. Będąc miliarderem jeździ kilkuletnim samochodem, żywi się w stołówkach pracowniczych i wybiera komunikację publiczną. Ubrania kupuje głównie na pchlim targu. Ciężko jest powiedzieć na ile informacje o skromnym życiu Kamprada są prawdziwe, a na ile stanowią sprytną zagrywkę marketingową miliardera.
Ikea kontrolowana jest przez fundację charytatywną ulokowaną w Holandii. Struktura ta służy unikaniu opodatkowania, a sama fundacja przeznacza stosunkowo niewielkie sumy na cele charytatywne.
W momencie śmierci swojego założyciela Ikea posiadała 412 sklepów w 49 krajach.
Zostaw komentarz